Geen Reunited zonder dirigent, zonder muziek, zonder zangers. Maar ook geen Reunited zonder Jacob Vierkant (71) en Erwin Hendriks (53), gastheren en manusjes-van-alles in theater De Bres.
Zie ze gaan op woensdagavonden. Erwin en Jacob vormen een geoliede machine die geen onderhoud nodig heeft. De twee weten exact wat ze aan elkaar hebben.
,,We zijn een beetje hetzelfde”, zegt Erwin. ,,Gelijkgestemden zou je kunnen zeggen.” Jacob knikt. ,,We hebben in principe geen woorden meer nodig om samen te werken”, zegt hij. ,,Alles gaat automatisch.”
Stil is het trouwens zelden. Ben je gastheer, dan doe je er niet het zwijgen toe. Dan maak je een praatje met gasten. ,,Dat hoeft echt niet altijd joviaal te zijn, maar je moet wel feeling hebben met mensen”, vertelt Erwin.
Jacob is inmiddels 19 jaar vrijwilliger bij De Bres. Als onbezoldigd directeur steekt hij wekelijks dertig tot veertig uur in het kleine, smûke theater. Dat was voor zijn pensioen niet anders trouwens. Joost mag weten waar hij de tijd vandaan haalde, zeker toen hij ook nog mantelzorger voor zijn vrouw werd, maar Jacob kreeg het voor elkaar.
Hij doet de boekhouding, regelt de artiesten en de bands, doet de inkoop en stelt het werkrooster samen voor vijftien vrijwilligers. Op woensdagavond schenkt hij thee, koffie en (fris)drank voor Reunited. Nooit met tegenzin. ,,Ik ben een theaterman, ik houd van deze wereld.”
Hij houdt vooral ook van De Bres, dat plaats biedt aan maximaal 100 bezoekers en dat een podium is voor artiesten, toneelspelers, zangers, dansers en sprekers. ,,Grote artiesten zijn allemaal in kleine theaters begonnen. Het is hier huiselijk, toegankelijk. Hier bezig zijn, houdt me echt op de been. Ik krijg er ongelooflijk veel energie van.”
Erwin staat ook vrijwel elke week achter de bar. Hij is eigenlijk de technicus van het theater, de licht- en geluidman ook.
Hij werkt parttime bij Cultuur Kwartier Sneek en steekt heel veel uren in De Bres. Ruim 11 jaar geleden meldde hij zich bij Jacob en ging nooit meer weg.
Hij is ook singer-songwriter. Teksten schrijven, eigen muziek componeren. Mooier is er niet wat hem betreft. ,,Ze zeggen weleens dat ik een combinatie ben van Harrie Jekkers en Stef Bos. Mooi toch?”
Beiden groeiden op met cultuur. De jongste van Jacobs oudere zussen was zangeres in een meidentrio. ,,En thuis bij de afwas zongen mijn zussen alle drie. Ik was een nakomer en deed mee.”
Hij leerde bovendien gitaarspelen. Dat kwam later goed uit. Toen vroeg een collega bij KPN hem namelijk om in een bedrijfsband te spelen: Recall. Later werd dat Once Again.
Bij Erwin thuis was het muziek wat de klok sloeg. Broers, zussen en ouders waren allemaal actief voor het Pasveerkorps. Hij was dat zelf ook een blauwe maandag. ,,Maar ik ontdekte dat ik repeteren niet leuk vond, ook omdat de slagwerkdocent streng was.”
Hij kocht een keyboardje en begon zijn eigen muziek te maken. Dat doet hij dus nog steeds. ,,Ik houd van teksten schrijven, van woordspelinkjes in de Nederlandse taal.”
De liedjes die Reunited ten gehore brengt, kunnen ze zo’n beetje woordelijk meezingen. Ze krijgen alles mee. ,,En het koor wordt echt beter”, zegt Jacob. ,,Het is ook mooi dat er flink wat mannen zijn bijgekomen de laatste tijd. Dat geeft het koor een krachtiger geluid.”